Waarom de hoofdweg, als je ook binnendoor kunt?
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Robin
25 Januari 2009 | Mali, Mopti
Guy was in slaap gevallen en daarom laat. En hij had daarvoor al gegeten. Maakte niet uit, was al de hoogste tijd voor een biertje dus nog even samen wat tijd doorgebracht. Toen ik voorstelde om te gaan eten, zei hij dat het gezien het tijdstip voor hem toch beter zou zijn om terug te gaan naar de familie. Gisteravond was het ook al laat en hij heeft een half uur op de deur gebonkt. Niet dat zijn gastheer op welke wijze dan ook heeft laten weten dat vervelend te vinden, maar Guy voelde zich daar wat ongemakkelijk over en wilde dat vanavond niet weer zover laten komen. Voor de deur van het huis voorlopig de laatste keer gedag gezegd en hem voor alles bedankt.
Had zoveel moois in het boek over Ségou gelezen dat ik het niet kon laten de volgende morgen nog even de stad in te gaan. Was er de vorige dag met al dat internet niet voldoende van gekomen. Het was nog vroeg en het licht was mooi. Zoals een stadje dan op gang komt is een plezier om te aanschouwen. En mooie foto's gemaakt. De stad ademt met de vele bomen in de straten een rust uit die erg uitzonderlijk is. Volgende week vindt het grote festival Sur le Niger plaats en de blanken beginnen hiervoor aan te lopen. Meer dan op andere plaatsen maar van het soort dat het niet hindert. Ik had het festival graag mee willen maken, maar zoals met zoveel op deze reis kun je niet alles dat je onderweg tegenkomt ook meemaken.
Verder gisteren werkelijk een topdag gehad. Met Guy de dag ervoor uitgebreid op de kaart gekeken en gelukkig de piste naar Djenné aangedurfd en de gok genomen. Het eerste stuk volgde ik de oever van de Niger en kwam in het dorpje Dioro. De piste liet snelheden toe tot soms boven de 80 per uur en dat schoot goed op. Heb zelfs mogen ervaren hoe het is om met hoge snelheid over een wasbord te ‘zweven’. Alleen werd het hoge gemiddelde in tijd gecompenseerd door de vele stops om foto's te maken. Na 80 km stopte de geprepareerde rode piste in een dorp. Hier werd het even lastig, want op de vlakte zijn zoveel sporen dat je niet kunt gokken welke de juiste is. En een teveel aan mensen aan wie je het kunt vragen is er ook al niet. Dus moet je alles aangrijpen wat je kunt. Op elke mogelijke plaats aan iedereen vragen. Zie je een kudde, kijk dan of er een herder is. Iedereen herkent wel een plaatsnaam, en snappen dat je de weg ernaar zoekt doen ze dan ook heus wel. Op de kaart (1 op 4 miljoen) staan niet zo veel dorpjes, dus zodra iemand wat meer Frans spreekt, hem vragen uit te leggen welke tussenliggende dorpjes op de route liggen. En opschrijven, die namen, want je bent ze gegarandeerd zo weer kwijt.
Zo ben ik, weliswaar met een stukje om, na 250 km over de piste, keurig in Djenné aangekomen. Djenné staat op de werelderfgoedlijst en niet anders dan terecht. Een parel in de leegte eromheen. Ik was er al een beetje ingegroeid, in de typische architectuur, doordat ik over de piste door dorpjes kwam met dezelfde huizenbouw. Maar dat maakte de kennismaking met Djenné niet minder indrukwekkend. Het boek zegt dat je niet onder een gids uit kunt komen, dus al gauw met één van hen tot overeenstemming gekomen. Houdt ook weer de anderen weg. Ik heb daar zoveel foto's gemaakt dat jullie die maar in Dordt of elders moeten komen bewonderen.
Al tegen de schemer aan, toch maar de stad uit gegaan naar de veerboot die me weer naar de hoofdweg zou moeten brengen. In de stad hadden ze me al gewaarschuwd dat ik niet te lang moest wachten, omdat de pont met donker ophoudt te varen. En inderdaad, voor mijn neus was hij net weg. ‘Dan nemen wij je toch mee in de pirogue?’
Ik weet niet zeker of de pont niet nog een keer zou overvaren en heb het niet meer afgewacht. De bootsman had ook andere klanten en om me aan te moedigen was hij nog wat gezakt in prijs. Enfin, na de laatste ervaring hebben we niet eens de moeite gedaan de bagage eraf te halen en werd het, hop, erin gezet. Je bent wel eerder over dan als je wacht op de pont.
In het donker eerst de voorkant van de koplamp (het glas) weer in de houder gezet, was onderweg eruit gesprongen. Toen het daarna weer gebeurde niet meer de moeite gedaan het nog een keer te doen. Hij hing tegen het rooster aan en de weg was vlak genoeg om een enigszins stabiel beeld te hebben. Had wel al gelijk plezier van de herboren lichtschakelaar. Maar ik had inmiddels een ander probleem. De motor liep al op de piste minder mooi en het probleem leek erger te worden. Behalve dat je minder kunt genieten van de reactie op het gas is een ergere bijkomstigheid dat je verbruik drastisch omhoog gaat. Het was 400 km van Ségou naar Mopti, zou met 32 liter volle tank toch genoeg moeten zijn? Eerst ging de rechterkraan open voor de andere wang. Toen ging ik op reserve, al zo'n 75 km voor Mopti. Hoeveel was de reserve ook alweer? Maar ik heb geen idee van het verbruik. Hoeveel langzamer zal ik rijden? Wat ga ik doen als ik stilval? Nergens ook maar iets meer te bekennen dan af en toe een onverlicht dorpje. Ergens toch maar gestopt om te vragen hoe ver het nog was, want de bermpaaltjes die de afstand om de 5 km verklappen en die zelfs op de piste onderweg naar Djenné aanwezig waren, ontbraken juist nu hier!
In het dorp vertelden ze me: nog 40 te gaan. Daarnaast was er iemand te vinden om benzine uit de fles te verkopen. Met 5 liter erbij kom ik er zeker.
En zo heb ik Mopti gisteravond gehaald. Ik slaap op loopafstand van de stad op het dak van een bijgebouw van het hotel 'Le Campement' en had vanochtend vanaf het dak een prachtig uitzicht op de ontwakende stad. Gezien het verbruik gisteren kan ik de oplossing van het probleem niet verder uitstellen. Dank je wel Dick voor je tips, ga een paar dingen uitzoeken. Als ik onderweg even stopte, bijvoorbeeld een half uur in een dorpje voor een beker koffie, dan merkte ik dat het daarna even beter ging. Eén van de weinige dingen die warmtegevoelig zijn, zijn volgens mij de bobine's. Gelukkig heb ik een reserve bij me, dus die zal ik er ook links opzetten. En de route? Ik pas het continu aan en schrap regelmatig uitstapjes en ommetjes. Ik ga zeker niet meer verder richting Timboektoe of Gao. Daarmee lig ik uitstekend op schema. Na een halve rustdag hier voor onderhoud, wil ik vanmiddag richting de Dogonvallei, een andere vanzelfsprekendheid om te bezoeken en op de route naar Burkina. Verwacht daar minstens een nacht te blijven. Kan nauwelijks wachten tot morgen.
Groeten, robin
Had zoveel moois in het boek over Ségou gelezen dat ik het niet kon laten de volgende morgen nog even de stad in te gaan. Was er de vorige dag met al dat internet niet voldoende van gekomen. Het was nog vroeg en het licht was mooi. Zoals een stadje dan op gang komt is een plezier om te aanschouwen. En mooie foto's gemaakt. De stad ademt met de vele bomen in de straten een rust uit die erg uitzonderlijk is. Volgende week vindt het grote festival Sur le Niger plaats en de blanken beginnen hiervoor aan te lopen. Meer dan op andere plaatsen maar van het soort dat het niet hindert. Ik had het festival graag mee willen maken, maar zoals met zoveel op deze reis kun je niet alles dat je onderweg tegenkomt ook meemaken.
Verder gisteren werkelijk een topdag gehad. Met Guy de dag ervoor uitgebreid op de kaart gekeken en gelukkig de piste naar Djenné aangedurfd en de gok genomen. Het eerste stuk volgde ik de oever van de Niger en kwam in het dorpje Dioro. De piste liet snelheden toe tot soms boven de 80 per uur en dat schoot goed op. Heb zelfs mogen ervaren hoe het is om met hoge snelheid over een wasbord te ‘zweven’. Alleen werd het hoge gemiddelde in tijd gecompenseerd door de vele stops om foto's te maken. Na 80 km stopte de geprepareerde rode piste in een dorp. Hier werd het even lastig, want op de vlakte zijn zoveel sporen dat je niet kunt gokken welke de juiste is. En een teveel aan mensen aan wie je het kunt vragen is er ook al niet. Dus moet je alles aangrijpen wat je kunt. Op elke mogelijke plaats aan iedereen vragen. Zie je een kudde, kijk dan of er een herder is. Iedereen herkent wel een plaatsnaam, en snappen dat je de weg ernaar zoekt doen ze dan ook heus wel. Op de kaart (1 op 4 miljoen) staan niet zo veel dorpjes, dus zodra iemand wat meer Frans spreekt, hem vragen uit te leggen welke tussenliggende dorpjes op de route liggen. En opschrijven, die namen, want je bent ze gegarandeerd zo weer kwijt.
Zo ben ik, weliswaar met een stukje om, na 250 km over de piste, keurig in Djenné aangekomen. Djenné staat op de werelderfgoedlijst en niet anders dan terecht. Een parel in de leegte eromheen. Ik was er al een beetje ingegroeid, in de typische architectuur, doordat ik over de piste door dorpjes kwam met dezelfde huizenbouw. Maar dat maakte de kennismaking met Djenné niet minder indrukwekkend. Het boek zegt dat je niet onder een gids uit kunt komen, dus al gauw met één van hen tot overeenstemming gekomen. Houdt ook weer de anderen weg. Ik heb daar zoveel foto's gemaakt dat jullie die maar in Dordt of elders moeten komen bewonderen.
Al tegen de schemer aan, toch maar de stad uit gegaan naar de veerboot die me weer naar de hoofdweg zou moeten brengen. In de stad hadden ze me al gewaarschuwd dat ik niet te lang moest wachten, omdat de pont met donker ophoudt te varen. En inderdaad, voor mijn neus was hij net weg. ‘Dan nemen wij je toch mee in de pirogue?’
Ik weet niet zeker of de pont niet nog een keer zou overvaren en heb het niet meer afgewacht. De bootsman had ook andere klanten en om me aan te moedigen was hij nog wat gezakt in prijs. Enfin, na de laatste ervaring hebben we niet eens de moeite gedaan de bagage eraf te halen en werd het, hop, erin gezet. Je bent wel eerder over dan als je wacht op de pont.
In het donker eerst de voorkant van de koplamp (het glas) weer in de houder gezet, was onderweg eruit gesprongen. Toen het daarna weer gebeurde niet meer de moeite gedaan het nog een keer te doen. Hij hing tegen het rooster aan en de weg was vlak genoeg om een enigszins stabiel beeld te hebben. Had wel al gelijk plezier van de herboren lichtschakelaar. Maar ik had inmiddels een ander probleem. De motor liep al op de piste minder mooi en het probleem leek erger te worden. Behalve dat je minder kunt genieten van de reactie op het gas is een ergere bijkomstigheid dat je verbruik drastisch omhoog gaat. Het was 400 km van Ségou naar Mopti, zou met 32 liter volle tank toch genoeg moeten zijn? Eerst ging de rechterkraan open voor de andere wang. Toen ging ik op reserve, al zo'n 75 km voor Mopti. Hoeveel was de reserve ook alweer? Maar ik heb geen idee van het verbruik. Hoeveel langzamer zal ik rijden? Wat ga ik doen als ik stilval? Nergens ook maar iets meer te bekennen dan af en toe een onverlicht dorpje. Ergens toch maar gestopt om te vragen hoe ver het nog was, want de bermpaaltjes die de afstand om de 5 km verklappen en die zelfs op de piste onderweg naar Djenné aanwezig waren, ontbraken juist nu hier!
In het dorp vertelden ze me: nog 40 te gaan. Daarnaast was er iemand te vinden om benzine uit de fles te verkopen. Met 5 liter erbij kom ik er zeker.
En zo heb ik Mopti gisteravond gehaald. Ik slaap op loopafstand van de stad op het dak van een bijgebouw van het hotel 'Le Campement' en had vanochtend vanaf het dak een prachtig uitzicht op de ontwakende stad. Gezien het verbruik gisteren kan ik de oplossing van het probleem niet verder uitstellen. Dank je wel Dick voor je tips, ga een paar dingen uitzoeken. Als ik onderweg even stopte, bijvoorbeeld een half uur in een dorpje voor een beker koffie, dan merkte ik dat het daarna even beter ging. Eén van de weinige dingen die warmtegevoelig zijn, zijn volgens mij de bobine's. Gelukkig heb ik een reserve bij me, dus die zal ik er ook links opzetten. En de route? Ik pas het continu aan en schrap regelmatig uitstapjes en ommetjes. Ik ga zeker niet meer verder richting Timboektoe of Gao. Daarmee lig ik uitstekend op schema. Na een halve rustdag hier voor onderhoud, wil ik vanmiddag richting de Dogonvallei, een andere vanzelfsprekendheid om te bezoeken en op de route naar Burkina. Verwacht daar minstens een nacht te blijven. Kan nauwelijks wachten tot morgen.
Groeten, robin
-
25 Januari 2009 - 10:56
Annelies:
Wow, Robin, wat een verhalen. Het is enorm leuk om er zo van mee te kunnen genieten. Inmiddels lezen er op mijn werk ook een paar mee. Heb geen leuke tips voor je NTX maar duim wel heel hard dat alles aan elkaar blijft zitten en functioneren. Moet ook een beetje helpen, toch? -
25 Januari 2009 - 11:10
Blagica:
Ja, waarom de hoofdweg, als je ook binnendoor kunt rijden? Hahaha, dit is me zo bekend.
Prachtig verhaal, en de foto's spreken van zelf. Weet je, je zou een bundel van al je verhalen kunnen maken, word je nog beroemd.
Veel plezier en ik hop dat Ruby wel vol houdt. Maar het zal wel.Na alle beproevingen die jullie samen hebben megemaakt ze zal je niet in de steek laten.Ik zie je al in Kameroen aankomen met een breed lach op je gezicht.Doe voorzichtig.
Hier is alles ok! Wel erg rustig hoor!
Kus van ons
-
25 Januari 2009 - 18:36
Jansybren:
Hoi Robin, weer een fantastisch verhaal. Het is dat je je ervaringen zo mooi deelt, anders zou ik er nog jaloers van worden ;-).
Ik wil het natuurlijk niet over de NTX hebben, maar het luchtfilter (papier???), klop je vast dagelijks even uit, ...toch?
Want, weinig lucht is hoog verbruik en de motor loopt er minder lekker van. klinkt een beetje als jou symptomen. -
25 Januari 2009 - 19:16
B.:
Jeetje ik kijk even een paar dagen niet op deze gekke site en ik mis gelijk vijf verhalen. Of blogs, weetikveel. Oja, ik kan je nog trotser maken. Eigenlijk wil ik het helemaal niet op dit blogding zetten, maar ik heb niet zoveel keus. Ik had dus een 7,9 voor scheikunde, en ik vond dat je dat wel moest weten. Nou goed, heel veel plezier nog he.
xx. -
26 Januari 2009 - 14:29
Wim:
Ha Robin,
Je schiet al lekker op zie ik en je maakt heel wat mee. Hopen dat de rest ook zo voorspoedig loopt en alles heel blijft. Groet,
-
27 Januari 2009 - 12:05
Pieter:
Robin, even let je een paar dagen niet op en de computer zit bomvol met berichten uit Afrika. Zelfs meerdere berichten op een dag. Mijn eerste gedachte was dan ook: Rijdt Robin nog Guzzi of is hij ter plekke computerverslaafde geworden. 'Robin gaat naar Kameroen voor iets anders', zou daarmee in een heel ander daglicht komen te staan. Maar nee, gelukkig na het lezen van de anekdotes en het zien van de foto's, bleek dat je gelukkig nog steeds de vereiste vorderingen maakt. Om niet te ver achter te raken, blijkt maar weer dat je geen dag kunt overslaan. Ik hoop voor je dat je niet te veel geplande uitstapjes hoeft te laten liggen, om toch de juiste vorderingen te maken. Veel plezier weer.
Piet
-
27 Januari 2009 - 19:26
Nikola:
zdravo drugar!
so baca se cuhme i mi kaza mekoi raboti so tise desava so motorot,ama toa e propratna rabota za takov pat.so lic sedeme i i gi pokazah slikite od tvoeto patesestvie samo primedba treba poveke sliki za da go doloveme barem malku mestoto po koe ti se dvizes.aj cao golem pozdrav od site i dobar provod. -
27 Januari 2009 - 19:37
Lic:
robin kajsi,tri poraki ti ispratih ama se vrna nesi gi dobil.pozeluvam ti da uzivas u sekoj trenutak od tvojata avanturamisleme na tebe stalno i so tebe sme i kotie tesko i kotie ubavo.guskat te lic,sac i tomas -
27 Januari 2009 - 20:54
Blagica:
E super so se i vie javivte, Lic i Nikola. Mnogu ke mu znaci na Robin. Malku se oseka osamen, neli srce? Dobro mi dojde so si pravivme malku muabet. Cuvaj se?
Kus van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
