De verjaardag van Linda
Door: Robin
Blijf op de hoogte en volg Robin
05 Oktober 2015 | Iran, Tabriz
Het vorige bericht is zonder problemen geplaatst, dus alles wat ik nodig heb aan internet werkt gewoon. Zelfs de krant kon ik via mijn abonnement downloaden. Nog even en ik ga het een normaal land vinden.
Tabriz is een prettige stad om tijd door te brengen en vooral de bazaar is met meer dan 10.000 winkeltjes de grootste ter wereld. Voor verdere details verwijs ik de lezer naar www.tabriz.ir.
Daarom deze keer een email dat ik heb gekregen van Kees nadat ikzelf zojuist weer met de Guzzi goed op weg was. En zoals je ziet, gaat het ook met gehuurde fietsen niet alleen maar goed.
Voor de duidelijkheid eerst mijn bericht.
Op 28 sep. 2015, om 19:27 heeft Robin het volgende geschreven:
Hallo daar!
Vandaag topdag! Om 10 uur lag de rotor klaar. Ingebouwd en het werkte gelijk. Lamp zachtjes uit bij 1500 toeren. Om 12 uur vertrokken uit Batumi. Groot rondje gemaakt naar Rize, Ispir, Yusefeli, Artvin. Prachtige bergroutes gereden. Alles weer helemaal goed. Slaap op berg buiten Artvin en heb gezelschap van ook Varadero rijder! Heb hier geen wifi. Schrijf dit met geleende telefoon. Linda alvast kus voor morgen en van harte gefeliciteerd!
Groeten, robin
Antwoord twee dagen later van Kees:
Ha Robin,
Fijn dat de Guz het top doet en je weer onderweg bent. Ook onze ervaring is dat de bergroutes in dat deel van Turkije prachtig zijn. Zelfs offroad.
Gisteren zijn we van Zugdidi tot Ushguli gekomen. Daarbij waren de laatste 35 km onverhard. Ushguli bestaat uit een dorpsgemeenschap waar de tijd 200 jaar heeft stilgestaan en de landbouw nog volledig met hand en muilezel wordt gedaan. Daar overnacht in een Guesthouse voor 40 lira met een prima bed.
De verjaardag van Linda hebben we als een bijzondere dag ervaren. Niet in het laatst door jou vrolijke bericht en de kus ;-). Van Ushguli de berg af bleek 100 km onverhard. Een echt geitenpad waar alleen 4x4’s en motoren het redden. Absoluut prachtige rit met uitzicht op gletsjers en ander vergezichten. Op de eerste 60 km zijn we welgeteld een motorrijder en een auto tegengekomen!
Om 18.30 uur waren we nog 160 km van Tsiblisi en besloten we door te rijden. In de hoop om de politie liaison nog te treffen.
Maar dat plan werd door Murphy om zeep geholpen.
Vlak na Kutaisi zijn ze bezig om de doorgaande weg naar Tblisi om te toveren tot een snelweg. Een grote verrassing, want de bebording doet vermoeden dat die snelweg er al ligt.
En inderdaad zijn ze verderop met twee nieuwe banen bezig.
Er zijn grote drempels over de weg gelegd die al het verkeer rigoreus afremt.
Maar voor twee motorrijders die net 100 km off road achter de kiezen hebben stelt het natuurlijk niets voor.
Heel voorzichtig halen we bij iedere drempel een vrachtwagen in of iets anders dat zich op de weg voortbeweegt maar niet vooruitkomt en vooral heel hard stinkt.
Daarbij komen we een klein stukje over de doorgetrokken streep. Niet veel en niet hard, maar voldoende dat het een politieauto opvalt.
Oeps! We zijn aan de kant gezet en hebben na wat angstige momenten over wat er zou gaan gebeuren en wat telefoontjes over wat ze aan moesten met die Turken die Nederlanders bleken te zijn, hebben we ieder een prent gekregen van 50 GEL. Omgerekend 15 euro. Te betalen bij een openbare “paybox" die je in iedere beetje stad hebt.
Opgelucht voor deze zeer redelijke afloop zijn we heen gegaan.
Zo’n 45 km voor Tsiblisi voelde Linda dat haar motor onstabiel werd en steeds harder ging schudden. Bij een pomp ter hoogte van Okami, halverwege tussen Gori en Tblisi gestopt en daar geconstateerd dat de achterband lek was… Met de hulp van twee welwillende Georgiërs de motor op een geïmproviseerde bok gezet. Tien minuten later het wiel eruit en een 4 cm lange nagel of spijker als trofee uit de band getrokken. De binnenband bleek door de warmte volledig gesmolten. Met hulp van dezelfde Georgiërs de binnenband vervangen. Daarbij wel een aantal keren hun enthousiasme moeten remmen om niet met een krom wiel of kromme remschuif te eindigen. Band erin, opgepompt met een gammele luchtpomp op de accu van de motor die eerst gefikst moest worden voordat hij wilde werken.
Wiel erin, valt de ketting eraf. Ongelofelijk, een nieuwe ketting die er in Antalya op is gezet 2,5 weken geleden …
De mannen komen met 2 kilo druiven aan die ze gehaald hebben langs de weg. Wat lief!
Even terugschakelen over de teleurstelling over het resultaat van de reparatie en dan weer gas geven met verder repareren. En dat in het donker bij slecht licht van een goedkope pomp.
De hele ketting vervangen, blij dat we een reserve ketting bij ons hadden. Rest gemonteerd en de motor van de tijdelijke bok gehaald. Plof, achterband weer plat. En dan is het al bijna middernacht. Op dat moment zakt de moed je even in de schoenen.
Gelukkig wist de man van het pompstation een “sleepdienst". Nou ja, met een klein uur kwam er een witte aftandse bestelbus voorrijden met een kapotte voorruit en slechts één koplamp en één achterlicht.
Voor onze neus brak de v-snaar (over ouderdom gesproken) en kookte de koelvloeistof over. Daar bleek geen redden meer aan.
Wij besloten ons eigen plan te trekken en op 1 motor verder te gaan. Gelukkig mochten we de motor en de bagage die we niet nodig hebben achterlaten bij de bewaking van het pompstation. Met trots liet hij zijn lange geweer zien. Nee, zolang de motor bij Kuchi naast zijn gammele slaapkeet staat, zal er niets gebeuren!
Tegen de tijd dat wij vertrokken op een motor met medeneming van de helft van onze bagage waren zij nog bezig ‘onze sleepwagen’ te repareren. Een extra tas en passagier blijkt voor een 600 cc wel erg veel. Dus onderweg ging de andere motor horten en stoten.
Het eerste het beste hotel aan de rand van Tiblisi bleek geen functionerend hotel meer te zijn. Het pand was dicht en verlaten. Alleen de reclame aan de wegrand deed het nog. Met een paar schietgebedjes en visioenen over slapen in de berm van de snelweg, zijn we doorgereden.
Gelukkig, het eerstvolgende hotel bleek wel een net hotel te zijn: Hotel Patrioti. Daar blijven we in ieder geval twee nachten. De manager rijdt blijkbaar zelf ook op een Yamaha. Die schijnt te weten waar we straks het wiel naar de garage kunnen brengen.
Het was een gedenkwaardige verjaardag.
Jij alle goeds op jouw reis.
Vrolijke groet van Linda en Kees.
Tabriz is een prettige stad om tijd door te brengen en vooral de bazaar is met meer dan 10.000 winkeltjes de grootste ter wereld. Voor verdere details verwijs ik de lezer naar www.tabriz.ir.
Daarom deze keer een email dat ik heb gekregen van Kees nadat ikzelf zojuist weer met de Guzzi goed op weg was. En zoals je ziet, gaat het ook met gehuurde fietsen niet alleen maar goed.
Voor de duidelijkheid eerst mijn bericht.
Op 28 sep. 2015, om 19:27 heeft Robin het volgende geschreven:
Hallo daar!
Vandaag topdag! Om 10 uur lag de rotor klaar. Ingebouwd en het werkte gelijk. Lamp zachtjes uit bij 1500 toeren. Om 12 uur vertrokken uit Batumi. Groot rondje gemaakt naar Rize, Ispir, Yusefeli, Artvin. Prachtige bergroutes gereden. Alles weer helemaal goed. Slaap op berg buiten Artvin en heb gezelschap van ook Varadero rijder! Heb hier geen wifi. Schrijf dit met geleende telefoon. Linda alvast kus voor morgen en van harte gefeliciteerd!
Groeten, robin
Antwoord twee dagen later van Kees:
Ha Robin,
Fijn dat de Guz het top doet en je weer onderweg bent. Ook onze ervaring is dat de bergroutes in dat deel van Turkije prachtig zijn. Zelfs offroad.
Gisteren zijn we van Zugdidi tot Ushguli gekomen. Daarbij waren de laatste 35 km onverhard. Ushguli bestaat uit een dorpsgemeenschap waar de tijd 200 jaar heeft stilgestaan en de landbouw nog volledig met hand en muilezel wordt gedaan. Daar overnacht in een Guesthouse voor 40 lira met een prima bed.
De verjaardag van Linda hebben we als een bijzondere dag ervaren. Niet in het laatst door jou vrolijke bericht en de kus ;-). Van Ushguli de berg af bleek 100 km onverhard. Een echt geitenpad waar alleen 4x4’s en motoren het redden. Absoluut prachtige rit met uitzicht op gletsjers en ander vergezichten. Op de eerste 60 km zijn we welgeteld een motorrijder en een auto tegengekomen!
Om 18.30 uur waren we nog 160 km van Tsiblisi en besloten we door te rijden. In de hoop om de politie liaison nog te treffen.
Maar dat plan werd door Murphy om zeep geholpen.
Vlak na Kutaisi zijn ze bezig om de doorgaande weg naar Tblisi om te toveren tot een snelweg. Een grote verrassing, want de bebording doet vermoeden dat die snelweg er al ligt.
En inderdaad zijn ze verderop met twee nieuwe banen bezig.
Er zijn grote drempels over de weg gelegd die al het verkeer rigoreus afremt.
Maar voor twee motorrijders die net 100 km off road achter de kiezen hebben stelt het natuurlijk niets voor.
Heel voorzichtig halen we bij iedere drempel een vrachtwagen in of iets anders dat zich op de weg voortbeweegt maar niet vooruitkomt en vooral heel hard stinkt.
Daarbij komen we een klein stukje over de doorgetrokken streep. Niet veel en niet hard, maar voldoende dat het een politieauto opvalt.
Oeps! We zijn aan de kant gezet en hebben na wat angstige momenten over wat er zou gaan gebeuren en wat telefoontjes over wat ze aan moesten met die Turken die Nederlanders bleken te zijn, hebben we ieder een prent gekregen van 50 GEL. Omgerekend 15 euro. Te betalen bij een openbare “paybox" die je in iedere beetje stad hebt.
Opgelucht voor deze zeer redelijke afloop zijn we heen gegaan.
Zo’n 45 km voor Tsiblisi voelde Linda dat haar motor onstabiel werd en steeds harder ging schudden. Bij een pomp ter hoogte van Okami, halverwege tussen Gori en Tblisi gestopt en daar geconstateerd dat de achterband lek was… Met de hulp van twee welwillende Georgiërs de motor op een geïmproviseerde bok gezet. Tien minuten later het wiel eruit en een 4 cm lange nagel of spijker als trofee uit de band getrokken. De binnenband bleek door de warmte volledig gesmolten. Met hulp van dezelfde Georgiërs de binnenband vervangen. Daarbij wel een aantal keren hun enthousiasme moeten remmen om niet met een krom wiel of kromme remschuif te eindigen. Band erin, opgepompt met een gammele luchtpomp op de accu van de motor die eerst gefikst moest worden voordat hij wilde werken.
Wiel erin, valt de ketting eraf. Ongelofelijk, een nieuwe ketting die er in Antalya op is gezet 2,5 weken geleden …
De mannen komen met 2 kilo druiven aan die ze gehaald hebben langs de weg. Wat lief!
Even terugschakelen over de teleurstelling over het resultaat van de reparatie en dan weer gas geven met verder repareren. En dat in het donker bij slecht licht van een goedkope pomp.
De hele ketting vervangen, blij dat we een reserve ketting bij ons hadden. Rest gemonteerd en de motor van de tijdelijke bok gehaald. Plof, achterband weer plat. En dan is het al bijna middernacht. Op dat moment zakt de moed je even in de schoenen.
Gelukkig wist de man van het pompstation een “sleepdienst". Nou ja, met een klein uur kwam er een witte aftandse bestelbus voorrijden met een kapotte voorruit en slechts één koplamp en één achterlicht.
Voor onze neus brak de v-snaar (over ouderdom gesproken) en kookte de koelvloeistof over. Daar bleek geen redden meer aan.
Wij besloten ons eigen plan te trekken en op 1 motor verder te gaan. Gelukkig mochten we de motor en de bagage die we niet nodig hebben achterlaten bij de bewaking van het pompstation. Met trots liet hij zijn lange geweer zien. Nee, zolang de motor bij Kuchi naast zijn gammele slaapkeet staat, zal er niets gebeuren!
Tegen de tijd dat wij vertrokken op een motor met medeneming van de helft van onze bagage waren zij nog bezig ‘onze sleepwagen’ te repareren. Een extra tas en passagier blijkt voor een 600 cc wel erg veel. Dus onderweg ging de andere motor horten en stoten.
Het eerste het beste hotel aan de rand van Tiblisi bleek geen functionerend hotel meer te zijn. Het pand was dicht en verlaten. Alleen de reclame aan de wegrand deed het nog. Met een paar schietgebedjes en visioenen over slapen in de berm van de snelweg, zijn we doorgereden.
Gelukkig, het eerstvolgende hotel bleek wel een net hotel te zijn: Hotel Patrioti. Daar blijven we in ieder geval twee nachten. De manager rijdt blijkbaar zelf ook op een Yamaha. Die schijnt te weten waar we straks het wiel naar de garage kunnen brengen.
Het was een gedenkwaardige verjaardag.
Jij alle goeds op jouw reis.
Vrolijke groet van Linda en Kees.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
