Ben weer helemaal het ventje

Wow, wat een boel reacties! Inmiddels vanuit alle hoeken van de wereld. Ongelooflijk. Nikola, fala za reakcija. Prati dalje. Piet, geweldige analyse. Kan ik het voorlopig mee doen. En Wilma, nu je er klaar voor bent ga je gewoon de volgende keer mee.
Ja, ik begrijp dat de foto's spreken als boekdelen, maar is niet altijd even makkelijk. Niet overal hebben ze een USB aansluiting aan de PC en de laatste keer was dat wel het geval, inclusief zelfs ADSL, maar het laden van die ruim 10 foto's duurde meer dan een half uur. Ik blijf mijn best doen maar sla deze keer over. Houden jullie tegoed.
Na een behoorlijk zware dag gisteren ben ik nu weer een beetje op orde. De motorfiets ging gisteren onderweg steeds beroerder stationair lopen en toen ik vanmorgen wilde vertrekken zag ik dat de voorwielasmoer ontbrak. De M6 bouten voor de blokkering zaten ook niet vast dus die was ik gewoon in Gambia vergeten aan te draaien. Wel erg stom. Dat soort dingen moet je proberen te voorkomen. Vanuit de overnachtingplaats vanmorgen weer naar de hoofdstad Bissau gereden om mijn visum voor Guinee aan te vragen. Dat ging redelijk soepel en de ambassade staat in een rustige straat midden in het centrum. Omdat het daar zo overzichtelijk is vond ik dat een mooie plek om het beroerde lopen te controleren. De puntjes bleken nu al helemaal dicht gelopen dus kwestie van opnieuw afstellen. Terwijl je bezig bent komen er genoeg belangstellenden je vorderingen volgen en je gezelschap houden. Een kerel zat al een tijdje bij me en ik liet hem zien dat de wielmoer ontbreekt. Hij bood aan direct een andere te zoeken (de markt is dichtbij) en nam de moer van de achteras als voorbeeld mee. Ik gaf hem 5000 frank, zou genoeg moeten zijn. Toen ik klaar was met afstellen en alles weer mooi liep begon ik me af te vragen hoe lang hij weg zou blijven. 5000 CFA is best wel een hoop geld voor hier en ik kan me voorstellen dat de verleiding best wel aanwezig is. Ach dacht ik, ik zie het wel. Het ergste was dat ik dan ook mijn achtermoer kwijt zou zijn.
Ondertussen, terwijl ik wacht, maak ik een rookpauze. Je deelt sigaretten uit, degene die niet rookt doe je een nog groter plezier door hem een lolly te geven en je beantwoordt elke keer dezelfde vragen, waar vandaan, waarheen, enz.
Niet veel later echter kwam de kerel terug met twee moeren, echter grove spoed. Ik liet hem zien dat het fijndraad is en toen is hij weer terug gegaan. Verdomd als het niet waar is, een half uur later kwam hij weer terug, nu wel met de juiste moer! Hij had 2500 CFA wisselgeld in zijn hand om me terug te geven, maar zo blij als ik was dat het hem gelukt was, was het makkelijk om hem het wisselgeld te laten houden, uit dank voor het grote plezier dat hij me gedaan heeft. Nog voordat hij terugkwam zei een ander: ach, maak je geen zorgen, hij komt zo terug. En ik zei: wel als je geen vertrouwen hebt moet je vooral niet een reis als deze beginnen.
Dus de motorfiets loopt weer geweldig, alles zit vast, ik heb voor de deur van de ambassade eerst mijn tanden gepoetst, heb de fiets daar laten staan want toezicht genoeg en nu maar even wat aan jullie dichten. Ga straks verder de stad uit naar het oosten richting Guineese grens. Gezien het tijdstip nu zal ik niet meer zo ver komen, maar de stad zelf is geen reden om langer te blijven.

Even een paar dagen terug in de tijd. De avond was verder helemaal perfect in Kafountine. Prachtige avond met livemuziek bijgewoond met ongelooflijk heftig dansen van alle lokale dorpsbewoners. Kafountine komen redelijk wat toeristen en die waren in die tent met zo'n tiental ook aanwezig, maar gelukkig heeft geen van hen zich laten verleiden om ook te gaan dansen. Waar de lokalen toe in staat zijn is zodanig een andere dimensie, dat het alleen maar lachwekkend zou zijn als ze dat wel zouden doen. Ik heb geprobeerd een filmpje te maken. Weet niet met welk resultaat want was erg donker, maar zal volgende keer proberen het erop te zetten.
Onder de aanwezige blanken zo ook Jan uit Maastricht. Zag de Guzzi buiten staan en kon zijn ogen niet geloven. Is zelf ook al zijn hele leven Guzzista dus heeft hij zelfs zijn vrienden uit het hotel alsnog naar de dancing gehaald. Voor een goed verhaal krijg je vanzelf een biertje, en het is een goede manier om je te vermaken. Ook Lorenzo was daar en hij zei dat het misschien een idee zou zijn om elkaar in Bamako te ontmoeten. Ik heb hem het telefoonnummer van Guy gegeven en gezegd dat hij als eerste weet of ik daar ben aangekomen. En anders via hotmail. Ben benieuwd, zou leuk zijn.
Omdat de livemuziek zo laat begon was ik ook pas laat in mijn tent. Was niet vanzelf eerder wakker geworden dus kwam Marat me wekken. Hij was volgens afspraak gekomen om samen naar Zinguinchor te gaan. Gauw alles ingepakt, Lorenzo gedag gezegd en op pad. De weg was het eerste stuk matig met behoorlijk wat kuilen. Alleen is dat erg goed te doen, maar met Marat achterop lijkt het net teveel. Het enige dat je kunt doen is de snelheid verminderen. In Ziguinchor eerst het consulaat opgezocht en met 5 minuten een visum voor Bissau gekregen. Marat gedag gezegd, wat fatsoenlijks gegeten en vroeg in de middag richting grens, onontgonnen gebied tegemoet. De grensformaliteiten liepen redelijk vlot, hoewel alles zijn tijd nodig heeft. Bissau is een veel prettiger en gevarieerder landschap en prachtig om doorheen te reizen. Veel meer tropische vegetatie en iets anders dat opvalt is dat in de dorpen tussen de gewone huisdieren zoals kippen, geiten enz, je overal ook biggetjes ziet! Inderdaad, Bissau is een Portugese ex-kolonie en katholiek. Onderweg in een dorp een begrafenis tegengekomen waar de levende en de geslachte biggetjes af en aan gesleept werden. Met gepaste afstand en terughoudendheid een tijdje het in ogenschouw genomen. Zoek contact en blijf beleefd en vriendelijk.
Op de route zijn twee rivieren over te steken. Bij de eerste wordt een nieuwe brug gebouwd maar die is nog niet klaar. De veerboot heeft prachtige foto's opgeleverd, waarvan later meer. Ik snap trouwens niet waarom ze die brug bouwen, want ik heb anderhalf uur gewacht, de boot gaat schat ik eens per twee uur één kant op en er passen niet meer dan 20 wagens op. Dat zijn er 10 per richting per uur.
De tweede rivier was al voorzien van een brug.
Doordat ik zolang heb gewacht op de veerdienst kwam ik pas in de schemer in Bissau aan. Zoals ik wel vaker heb meegemaakt als je een derdewereldstad binnenkomt, raak je eerst gedesoriënteerd en een beetje overvallen door de chaos, de viezigheid en de drukte. In de stad heb ik niet zo gauw iets kunnen vinden waar ik zou kunnen slapen, dus ben ik op aanwijzing van een andere XT-rijder de stad uitgegaan op zoek naar iets aan de kust. Iedereen noemde een bepaalde plek, maar toen ik dat eindelijk in het donker had gevonden, wilde hij me niet met mijn tent hebben en 40.000 had ik niet over voor een kamer. Weer terug in het laatste dorpje en het weer niet kunnen vinden van een ander hotel (blijft in het donker heel erg lastig), kwam dezelfde man naar me toe die me een uur eerder op de heenweg de weg had gewezen (zijn naam is Augusto, een stuk makkelijker te onthouden dan de Afrikaanse namen). Het was inmiddels al na 9 uur en toen hij aanbood in het dorpje op zoek te gaan naar een slaapplaats voor me, was ik erg blij en opgelucht. Hij heeft me meegenomen naar de burgemeester en gevraagd of ik in zijn tuin de tent op zou mogen zetten. De burgemeester echter had een beter idee en bracht me het huis in naar een kamer, met de vraag of dat ook goed is. Beetje onwennig, maar dankbaar voor alle hulp, heb ik de plunjezak naar binnen gebracht. Hij heeft zich verontschuldigd dat ze al gegeten hebben en vroeg of ik nog wilde eten. Ik heb hem vriendelijk bedankt en gezegd dat ik met Augusto in het dorpje ergens op zoek zal gaan naar wat eten. We kwamen in een klein soort restaurant terecht waar de waardin zei dat bijna alles op is. Ze liet me een pannetje zien met wat stukjes gekookt vlees. Het was varken, maar welk deel ervan moet je me vooral niet vragen. Met een stuk brood erbij heb ik het zo goed als ik kon afgekloven. Je moet zo beleefd mogelijk proberen er het beste van te maken. Mijn begeleiders haalden voor zichzelf lokale wijn die je in een jampot koopt. Voor mij brachten ze een biertje (smaakte echt verrukkelijk op dat moment) en vertelden me hoeveel af te rekenen. Ging perfect. Toen ik zei dat ik klaar was nam het vriendje van Augusto mijn bord over en ging verder met kluiven. Toen hij klaar was gaf hij het door aan de inmiddels aangeschoven dorpsgek (Augusto had al verklaard: Il est mal) die ik zelfs de botten hoorde kraken met een grote glimlach. Was me een avond wel. Na het eten heb ik me verontschuldigd om te gaan slapen (ik was echt helemaal op) en ben naar de burgemeesterswoning gegaan. Er was in dat huis zelfs stroom, hoewel het om de haverklap uitviel. Iedereen liep dan ook rond met een zaklantaarn in de hand, ook als het licht nog aan was. Ik zocht de muren van de kamer af naar een stopcontact om de camerabatterij te laden. Tegen één muur stond op zijn kant een extra matras. Toen ik daar achter keek hing er een flinke muis (alles is hier groot) aan de matras, die me aan stond te kijken. Ik dacht: als jij me vannacht met rust laat, laat ik ook jou met rust!
De muis heeft zich gedragen en ik heb uitstekend geslapen.
De burgemeester was vanmorgen de deur al uit dus heb ik hem niet persoonlijk bij het vertrek kunnen bedanken voor zijn gastvrijheid. Er liepen echter genoeg anderen rond (ik denk sommige zijn kinderen, anderen bedienden) om het voor me over te brengen.

Ciao, robin